بالِ فرشتگان سحر را شکسته اند
خورشید را گرفته به زنجیر بسته اند.ه
اما تو هیچگاه نپرسیده ای که:ه
مَرد!ا
مَرد!ا
خورشید را چگونه به زنجیر مي کشند؟
.
گاهی چنان در اين شب تب کرده ی عبوس
پای زمان به قیر فرو می رود که مرد
اندیشه می کند
"شب را گذار نيست"
اما به چشمهای تو،ه
ای چشمه ی امید،ه
شب پايدار نيست
.
.
هوشنگ ابتهاج
آره عزیزم شب پایدار نیست
ReplyDeleteخدا کنه تاریکی اش هم یک جوری باشه که بعدها بشه ازش گذشت
ReplyDeleteچه شعر قشنگی. به شدت اون پست پایین رو درک میکنم. تازگیها به این نتیجه رسیدم که بی خبری همون خوش خبریه. برای همین هم سعی میکن، سعی میکنم خودم رو از پای اینترنت دور نگه دارم تا ملال نیاد سراعم. با کمال شرمندگی باید عرض کنم که هیچ کاری هم نمیتونم تو این شرایط انجام بدم چون همه چیز قاطی پاطی شده، اصلاً نمیدونم چه کاری درست هست، کی راست میگه، کی خوبه، کی بد
ReplyDeleteقشنگ بود پريسا جون، معلومه كه هيچ شبي پايدار نيست، به اميد روزهاي روشن و زيبا
ReplyDelete