دوست ناشناسِ آشنایم
وقتی شروع به نوشتن وبلاگی کرده بودم که فقط برای دوستان و نزدیکانم، در دسترس بود، تو را هم برای خواندنش دعوت کردم. یادت هست؟ و این معنیش احساس دوستی و نزدیکی با تو بود. می دانم تا آخرین باری که همدیگر را دیدیم، اتفاق ناگواری بین ما نیفتاد. چیزی که نمی دانم، دلیلِ این گرفتگیِ توست از من. اگر به خانه ی نوشته های من می آیی، برایم عجیب نیست، چون آن موقع هم که درِ خانه برای همگان باز نبود، خودم دعوتت کرده و در را برایت گشوده بودم. اما وقتی می آیی و با خط خطی کردنِ در و دیوار، می خواهی ناراحتی و دلخوریت را به من نشان دهی، تعجب می کنم. از تو تعجب می کنم. شاید ندانی که هر وبلاگ نویسی می تواند وبلاگش را مانیتور کند و ببیند که چه کسانی و از کجا وصل می شوند. پس اگر چه کامنت را ناشناس می گذاری، برای من ناشناس نمی مانی. تعجب من از این است که چرا بجای گذاشتن کامنتی که به راحتی می توانم حذفش کنم (وتا بحال نکرده ام)، گوشی تلفن را بر نمی داری و به من زنگ نمی زنی تا با هم قراری بگذاریم و هر دلخوری که هست حل کنیم. منکه نمی دانم از چه دلگیری ولی می دانم که سو تفاهمات، آدم را به نتیجه گیری های عجیب و غریبی می کشانند. همه ی آدمها را. موضوعاتی که با یک گفتگوی دوستانه قابل حل هستند. شماره ام را که داری. اگر هم نداری یا گم کرده ای، به راحتی از دور و برت می توانی بگیری. ایمیلم را که حتما داری. ایمیلی بزن تا قرار بگذاریم. منتظرم.ه
.
.
این پست مخاطب خاص دارد
baray man mohem nist ke bedani man ki hastam ya nadani ? valy chizi ke gablan ham behet goftam va khodat ham dar kodaki moalem madresat behet gofteh bud in hast ke ashegh jalb tavajoh hasti va inkeh chand nafar az khodet badtar
ReplyDeleteke on ha ham ehtiaj be jalb tavajoh darand barat comment mizaran ke .... va to ham ke eshgh mikoni , na azizam ehtiaji be didan to nadaram chun bardashtam ra az shakhsiatet kardam , atrafianam hamisheh behem migoftand ke to keily kermaki hasti valy man bavar nemikardam . in ra jedi migam , valy be in mozu khodam residam !!!
dar zemn man ra ham dust khodet khatab nakon
ReplyDeleteبسیار خوب. حرفی برای گفتن نیست. تو را به خیر و ما را به سلامت. تبریک میگم که به این سرعت می توانی آدمها را بشناسی و باید اعتراف کنم، برداشتی که من از تو داشتم، تا اینجا که اشتباه بود. ه
ReplyDelete.
و اما رابطه ی نصفه نیمه ی وبلاگ خوانی و کامنت گذاشتنت: در را برویش نمی بندم. اینجا درش باز است و مثل همه می توانی بیایی. می دانم که هر کس در هر جایی از زندگیم ظاهر شود، حتما برایم درسی یا حرفی دارد. به نظر می آید وبلاگ، به شدت "توجهت را بخودش جلب کرده است" که نمی توانی ازش دل بکنی. می آیی و حرص می خوری. متاسفم که نمی توانم مثل آن نصف جمله ای که یکی از معلمان دبستانم، در پرونده چند ده صفحه ای مدرسه ام نوشته بود و تو با خواندنش اینقدر ذوق کرده ای و هنوز هم ذوق زده ای، زیاد بنویسم. باید صبر کنی تا سوژه ای برای کامنت گذاشتن پیدا کنی. کامنت دانی هم جای نظرات است. تو هم می توانی نظراتت را در مورد نوشته ی من بنویسی. اگر چه بیشتر علاقه داری در باره ی خود من بنویسی. اینهم تا جایی که توهینی درش نباشد، مشکلی نیست. در انتظار پاسخ کامنت نباش. دیگر برایت پاسخی ندارم. ولی اگر کامنتت را ورود به حریم خودم یا کسی دیگر ببینم، حتما حذفش میکنم. همین.ه
fagat in ra fahmidam ke har chi dar moredat migoftand dorost budeh
ReplyDeleteva dar javab harf shoma ke gofti az gofteh mooalem man zogh zadeh shodam na sohbat sar inkeh on zan che did bazi dashteh ke dar on zaman ke bacheh budi ham in ra dar vojudet kashf kardeh vagar na mozu zogh zadegi nist
ReplyDeleteva inkeh aya web log neveshtan vagan chizi pbishtar az jalb tavajoh nist vagar na tu daftarche yad dasht baray khodet mineveshi ke to ham zogh mikoni ke chand ta az khodet bad tar mishinan mikhunan va hey azat tarif va bah bah va chah chah mikonand
ReplyDelete