سال قدیم، دنیا را به سال جدید تحویل داد. برای مراسم این تحویل،

امسال نرسیدم خانه را تمیز کنم. حتی نظافت هفتگی مان را هم این هفته نرسیدم بکنم.

چند تا کاری را می خواستم قبل از سال جدید تمام کنم، همانطور حل نشده در دست گرفتم و باهاشون تشریف آوردم به سال جدید.

چند تا وسیله ی آشپزخانه را میخواستم نو کنم ولی به خرید نرسیدم.

نتونستم یک پست بهاری و گلمگلی قبل از عید بنویسم و تبریک بگم.

همینطور در شلوغی و جریان تند زندگی از نود و یک اومدیم به نود و دو.

سفره هفت سین مون رو مثل همیشه دوست دارم و با کیف نگاهش میکنم. موشی دو تکه سنگ هم در سفره مان گذاشت. سنگ هایی که خیلی دوستشون داره.

سال پیش سال خوبی بود. گرامیش می دارم. سال نو سال خوبی خواهد بود. میدانم. چه بنشینیم، چه بدویم. سر زندن لاله هایمان دلیلی برایش. ‏

پست شیدا رو که خوندم و عکس گلدان های سینری ایران رو که دیدم، دلم تنگ شد برایشان. هر سال سه تا میگرفتیم. یکی برای خودمان و یک هم برای پدر و مادرانمان.

پست آیدا رو که خوندم، متوجه شدم که "نود و دو" رو میشه اینطوری نوشت "نو دو دو" و فکر کردم که یعنی در سال نو، بدو بدو.

گفتم که وسط کار و بدو بدو بیام و تبریکی بگم.

سال نویتان فرخنده  و دویدن هایتان شادان و پرتوان باد!