وقتی بين دوراهی ها ميمونيم، برای يک تصميم. وقتی که نميدونيم و نميتونيم راهی رو انتخاب کنيم، ميگن که به دلتون گوش کنين. به قلبتون. اونجا که خود واقعی نشسته. وقتی که سر و صداهای هزار و يک منِ درونم کمی آروم ميشه. به اون خود واقعی نگاه ميکنم که بدون حرفی فقط نگاه ميکنه و به يادم مياره که فقط عشق و فقط عشق ورزيدنه که بهم آرامش ميده. وقتی خودم رو دوست دارم، مهربونم و وقتی با خودم در جنگم، چون طرفم رو در درون پيدا نميکنم، بيرون دنبال دشمنی هستم. ياد جمله ی زيبای وين داير افتادم که ميگه" هر وقت بين حق داشتن و مهربان بودن بايد يکی را انتخاب کنی، حتما مهربانی را انتخاب کن" ه
جمله واقعا زیبایی بود. سعی می کنم که همیشه یادم بمونه
ReplyDeleteآدم کلی انرژی مصرف میکنه و با بقیه میجنگه ، بابت کاراش دروغ میگه و خلاصه میچرخه ومیچرخه تا میرسه سر خونه اول و میفهمه که باید میبخشیده تا لازم نباشه این همه کار ناجور بکنه
ReplyDeleteمهدی
به پيمانه: کاشکی حرفهای خوب در
ReplyDeleteمواقع مناسب يادمون بياد
به مهدی: خوشحالم که وبلاگ را ميخوانيد و ممنون از کامنتها