*دلاویزترین شعر جهان

عکس سه تایی بابابی و بچه ها رو گذاشتم روی موبایلم و هر بار برش میدارم، خوش خوشانم میشه. مزه دوست داشتنشون میاد زیر زبونم و حسی خوب، به همه ویژگی های لحظه ام غالب میشه.ه

.
یادم میاد که پدرم عکسی از من رو چسبونده بود کنار فرمان ماشین، طرف راننده. تو خونه ی ما فقط او رانندگی می کرد. حتما می خواست همیشه ببیندش. حتما همین حالی که به من دست می ده، به او هم دست می داد. حتما دنبال این طعم شیرینی بود که الان به کامم هست. حتما اینطور عاشقم بود.ه

.
من حسی از این دوست داشتن و عاشقی نداشتم. ه

.

بابا دیگه نیست تا بهش بگم که فهمیدم عشقی رو که عکس منو گذاشت جلوی چشمش. فهمیدم مزه ی دیدن اون عکس رو. حتی اگر بود هم زمانهای از دست رفته بر نمی گشت.ه

.
آی مردها! آی زنها! دختراتونو، پسرهاتونو، زناتونو، شوهرهاتونو! زیاد بغل کنین! زیاد ببوسین! زیاد بهشون بگین که دوستشون دارین! دوست داشتنی، فقط برای اینکه هستند، بدون توجه به اینکه چطور هستند! اونها نیاز دارن صدای دوست داشتنتون رو با گوشهاشون بشنون، حس دوست داشتنتون رو با تنشون لمس کنن! اون حرفهایی که تو دلتون می زنین کافی نیست بخدا! منتظر چی هستین؟ زمان مثل برق و باد میره!ا

.

.

.

تو هم، اي خوب من، اين نكته به تكرار بگو !ا

اين دلاويزترين حرف جهان را، همه وقت،ه

نه به يك بار و به ده بار، كه صد بار بگو !ا

دوستم داري ؟ را از من بسيار بپرس !ا

دوستت دارم را با من بسيار بگو !ا

.

.

.

شعری از فریدون مشیری که محمد نوری بسیار زیبا خوانده است.ه *