تلمبار نکن

وقتی بعد از چندین روز که وبلاگ ننوشتی، فرصت پیدا می کنی تا بشینی و بنویسی، یک توبره داری، پر از حرف هایی که در وقت خودشون، بنظرت جالب و با حال بودن و حالا مثل گلِ پلاسیده و روی هم تلمبار شده اند که دیگه نمیشه گذاشتشون توی گلدون. ‏
.
گفتم توبره و تلمبار شده. در روزهای گذشته، به خاطر اشکالاتی که در رابطه با خانواده ای از آشنایان، بوجود اومد ویا بهتر بگم اشکالاتی که از قبل بود ولی اخیرا دملش ترکید، فکر کردم، کلا نباید چیزها رو تلمبار کرد. چه کتاب باشه، چه نارضایتی باشه، چه لباس باشه، چه غصه باشه، چه عصبانیت باشه، چه پول باشه. خلاصه همه چیز باید جاری باشه. حالت های خوب، مثلِ شادی، خودشون، جاری و سبکند. میان و بعد هم میرن. تلمبار یا ته نشین نمیشن. ‏

ناراحتی و دلخوری، در روابط با آدمها، وقتی بوجود میاد، باید همون موقع، حل و فصلش کرد و ازش رد شد. آخه ما یک توبره درست میکنیم، مثلا به اسم حسنی. بعد هر بار که از دست حسنی ناراحت شدیم یا یک کار عوضی کرد، یک تجربه ای که بویِ بد اومدن می ده، یک زباله ی بوگندی رو، می اندازیم توش. خودِ حسنی هم، روحش از چنین حساب پس اندازی که براش باز شده، خبر نداره و ظاهرا با هم مثل معمولیم. گاهی در طول زمان، زباله های توی توبره، خودبخود از بین میرن. که خوب فبها. گاهی هم یک جوری میشه و یک ماجرایی با شرکت حسنی پیش میاد که دیگه نمی تونیم هضمش کنیم. اونوقت یکهو درِ اون توبره ی بوگندو رو باز میکنیم و حالا بیا و درستش کن. من میگم اصلا توبره درست نکنیم. هر تجربه ای رو در دم گند زدایی کنیم، بره پیِ کارش. هر جور که خودمون می دونیم. اگر هم به هر دلیلی نمی خواهیم یا نمیشه گندزدایی کنیم، تا اونجایی که بشه اصلا در توبره رو باز نکنیم. تا باز نکنیم که بوی گندش در نمیاد. اگه در نهایت، و واقعا در نهایت، فکر کردیم چاره ای جز بیرون ریختن محتویات توبره نیست، آستین ها رو بالا بزنیم، دستکش دستمون کنیم، ماسک بزنیم و با روی خوش، بدون اَه اَه گفتن، کیسه رو خالی و تمیز کنیم. یادمون باشه که اگرچه زباله رو درست نکردیم، با جمع کردنش، نقشی دربوجود آمدن این بوی بد داشتیم. خلاصه سعی کنیم تا میشه به این قسمتِ عطر افشانی نرسیم.‏
.
.
پ ن: امروز من به چشم خودم دیدم که بلاگر، کامنتِ خودم رو در وبلاگِ خودم، قورت داد و ناپدید کرد. اگر کامنتتون در اینجا یا جای دیگه گم شد، فکر نکنین لزوما، نویسنده ی وبلاگ حذفش کرده. شاید اون بیچاره اصلا بیخبر باشه. ‏