Thursday, December 29, 2011

2012

زندگی اصولا چیز عجیبیست چون هر لحظه و دقیقه و روزش، وقتی توش هستی چنان عظیم و مهم میشه که حد و حساب نداره ولی وقتی می گذره و بهش نگاه میکنی میگی اینکه هیچی نبود. اینه که وقتی به یک ماه گذشته فکر می کنی میبینی که چیز قابل داری ازش در نمی آد. با وجود اینکه اینقدر شلوغ بود و موضوع داشتی و کلی کار کردی و حرف زدی و شنفتی و خوشحال شدی و ناراحت شدی و عصبانی شدی و ذوق کردی و موفق شدی و شکست خوردی  و از خودت متنفر شدی و قربون خودت رفتی و...
با همین چهار خط، طلسمِ یک ماهه ی ننوشتن رو شکستم. راستی چرا ما اینقدر پشت درهای بسته ی خود ساخته گیر میکنیم؟ مثل مورچه ها در کارتون "زندگی یک مورچه" که دو شب پیش موشی داشت نگاه میکرد. مورچه ها داشتن توی یک مسیر می رفتن و برگ کوچکی از آسمان افتاد جلوشون. همه هول شدن که ای وای ما گم شدیم، ما گم شدیم. بعد مورچه های راهنما اومدن و بهشون گفتن دنبال ما بیایین. برگ رو دور زدن و راهشون رو ادامه دادن. به همین سادگی ما هم گاهی رشته ی کار رو گم میکنیم.
دو شب تا شروع سال 2012 مونده. سال اژدها ست و چینی ها میگن که سال پر برکتی خواهد بود. از اون طرف مایایی ها هم از قدیم ندیم ها پیش بینی کرده اند که دنیا در این سال کن فیکون میشه.
من خوشحالم. از سالی که گذراندیم. خط برآیند را که می کشم، می بینم که زندگی برایم دستاورد های زیادی دارد. بتدریج آدم تر می شوم. بزرگ تر می شوم. نگاهم به هستی عمیق تر میشود. گاهی چنان لذت می برم که به آسمانها میروم. گاهی هم می بُرَم و می شِکَنَم. من یکی از هفت میلیارد آدم روی زمینم که در این اقیانوس، هیچ نیستم ولی بودن در این اقیانوس را ارج می نهم. من سپاسگزارم از خدا، از کاینات. اگر این سال آخر دنیا باشد یا نباشد، با شادمانی درش قدم می گذارم.
در سفر کوتاهی که به نیاگارا رفتیم، بابایی مغازه ای را پیدا کرد که مجسمه ی مومیِ دستت را درست میکرد. میشد که دستها دو تایی هم باشد. با بابایی دستهایمان را حلقه کردیم. میشد عبارتی را هم رویش بنویسند. من همان عبارت معروف "صلح، عشق، امید" رو پیشنهاد کردم و بابایی قبول کرد. روشی گفت که کلمات دیگری انتخاب کن چون این ترکیب همه جا هست. ولی من چیزی بیشتر از این را برای خودم و دیگران نمی خواستم. به او هم گفتم که همین سه تا برای ما و همه ی دنیا کافیست. این مجسمه ی مومی را خیلی دوست دارم و داشتنش را در آغار سال نو، به فال نیک میگیرم. (تصویرش در بالای صفحه است)
 برای همه مردم روی زمین، همان عشق، صلح و امید را آرزو میکنم. در دل شان، در خانواده شان و در سرزمین شان!
سال 2012 برای همه مبارک و فرخنده باد!

7 comments:

  1. خیلی مجسمه زیبایی شده. امیدوارم که سال 2012 برای شما هم بسیار بسیار خوب باشد. پر از صلح و عشق و امید

    ReplyDelete
  2. ممنونم بانو جان. برای تو و خانواده ات هم همینطور!‏

    ReplyDelete
  3. مجسمه ها خیلی زیبان.منم سال نو روتبریک میگم و برات آروزوی سلامتی و شادی و آگاهی دارم.

    ReplyDelete
  4. ممنونم دریا جان! ‏

    ReplyDelete
  5. خیلی مجسمه زیبا و تاثیرگذاری بود. همیشه عکس هایی که در پروفایل می ذارید زیبایی خاصی دارندو ممنون که با ما شیرشون می کنید. سال نو میلادی بر شما و خانواده محترم هم مبارک باشه

    ReplyDelete
  6. manam baraye hame arezoye solh daram be khosos baraye khodam ke kheili azash dooram.

    ReplyDelete