وقتی همکارهای سیگاری رو میبینیم که توی هوای منهای بیست درجه، شال و کلاه میکنن و از شرکت میرن بیرون تا سیگار بکشن، در حالیکه از سرما، صورت هاشون رنگ پریده و لب هاشون کبود شده، چقدر تعجب میکنم و فکر میکنم که چی بهشون میده اینکار.

استرس کار داره خفه ام میکنه و دو سه روز، کارعقب مونده دارم. دیشب ساعت یازده یک لیوان قهوه خوردم که بتونم تا یک صبح کارم رو ادامه بدم. اونوقت یک فرصت کوچولو که پیدا میشه، منتظرم تا یک گزارش ران بشه، یک تکه از ده ها تکه ی کار که تموم میشه، میرم توی فیس بوک یا وبلاگ ها تا ببینم چه خبره و کی چی گفته. یک لایک بزنم یا دو کلام کامنت بدم.

عادت به سیگار چه شبیه به عادت به سوشال میدیا* ست.  پاکت سیگار توی جیب هم مثل اینترنت زیر انگشتان و جلوی چشمت.

دلیلش لابد ذهن ناآرامه که دنبال مخدر میگرده. فکر میکنم ترک سیگار راحت تر از ترک اینترنت باشه، اونم برای کسی که کارش با کامپیوتره.