Thursday, March 14, 2013


صحبت این بود که روشی توی زمستون هم کفشهای فِلَت* تابستونی رو بدون جوراب می پوشه. حالا هر جوری هست، میگه که سردش هم نمیشه.
بابایی: "ایندفعه که رفته بودیم کلاس پیانو، معلمش گفت: این چه کفشیه که باهاش اومدی؟"
روشی: "نه. اینجوری نگفت. گفت: با این کفشها اومدی؟"
بابایی: " ترجمه اش به فارسی همونی میشه که من گفتم."
روشی: "چرا بیشتر حرفها وقتی به فارسی  ترجمه میشه، توهین توش میاد؟"
*flat shoes

3 comments:

  1. خواننده خاموشMarch 14, 2013 at 6:11 PM

    شاید جواب این باشه که توی فرهنگ ما سرزنش خیلی متداول تر از انتقاده. ترجمه فارسی جمله بیشتر از اینکه رنگ توهین داشته باشه، رنگ سرزنش داره . واقعیت اینه که توی فرهنگ ایرانی آدمها خیلی به خودشون اجازه میدن که دیگران رو به خاطر چیزهایی که از نظر خودشون اشتباهه - وشاید این فقط نظر شخصی خودشون باشه و از نظر بقیه اشتباه نباشه- سرزنش کنن.

    ReplyDelete
  2. جالب بود هم پستت هم نظر خواننده خاموش. این که بین انتقاد و سرزنش تفاوت قائل باشیم. دارم فکر می کنم که من هم همین مشکل را دارم خیلی وقتها

    ReplyDelete
  3. درسته كاملا ما توي فرهنگمون به نظرم دخالت خيلي داريم شايدم يه جور دلسوزيه براي بچه هامون ولي هرچي كه هست جواب نميده به خصوص در مورد تين ايجرها

    ReplyDelete