باد-لاله-سنجاب

اینهم لاله های امسالِ ما، که به قول آقای ویگن*، از باد بهاری پریشان شده اند. ‏

کار باد هم پریشان کردنه. حالا به هرکی زورش رسید. ‏

کاش باد، وقتی از یک طرف می وزید و لاله ها را میخوابوند، می رفت و برمی گشت واز طرف دیگه برشون می گردوند سر جای اول. ‏

سنجاب ها هم، از خواب زمستانی که بیدار شدند، توی باغچه ی ما، گشتند و خیلی از پیازهای لاله ها رو در آوردند، یک گاز زدند و انداختن دور. ‏

کاش سنجاب ها سیستم بهتری برای قایم کردن و پیدا کردن دانه هاشون داشتند و می رفتند سراغ بلوط هایی که خودشون توی خاک گذاشته بودند‏.‏

اینجوری شد که باغچه ی لاله هامون اونجوری که می خواستیم نشد. ‏

فکر میکنم، در طبیعت، باد و سنجاب کاری به لاله ندارند. کار خودشون رو می کنند. لاله هم کاری به اونها نداره. حتی وقتی تا میشه یا خورده میشه. فقط آدمیزاده که به همه چیز کار داره. ‏

طبیعت با باد و لاله و سنجاب و همه ی چیزهای دیگه کامله. ‏

ما هم باید باشیم.‏

باد بهاری، با بیقراری، شکوفه پر پر کند و لاله پریشان *