انبه و تمشک

می دونستم کیک رو به چه مناسبتی گرفتی. رویه اش خوشگل بود. کمی که سرم خلوت شد، سرکی کشیدم به یخچال تا ببینم چه نوع کیکیه. تعجب کرد‏م وقتی دیدم موس کیکِ انبه و تمشک* گرفتی. ترکیبِ عجیب و غریبی بود. ‏
وقتی می خواستیم بخوابیم، در قبض خرید نگاه میکردی . میپرسیدی انبه و تمشک چی بوده دیگه و خودت هم در حیرت بودی که چطور این کیک رو گرفتی؟ میخواستی کیک پنیربگیری.‏
وقتی که خوابیدیم و خوابیدی، فکر کردم، بی حکمت نیست اینکه این کیک رو گرفتی. انبه و تمشک. حکایت من و تو هم، حکایت همون انبه و تمشکه. دو تا چیز متفاوت. دو تا آدم متفاوت. میشه که خوشمزه بشه. و خوبه که در آغاز شانزدهمین سالِ این آمیختن، مخلوطِ این دو طعم رو بچشیم. چه خوبه که با تفاوتهای انبه و تمشک، کیک ما وا نرفت. ‏و امروز آنقدر طعم و مزه هامون با هم قاطی شده که جدا کردنش بنظر غیر ممکن میاد.‏

از زبانِ موشی در اون تبریکِ من درآوردی که با روشی برامون ضبط کرده بودند و مثل همیشه هول بودند و یکهفته زودتر بهمون دادند

"Happy mom and dad happy face married!"

یا از زبانِ روشی

"Happy anniversary!"
در انتظارِ خوردن موس کیکِ انبه و تمشک! ‏

Mango and Raspberry Mousse Cake *

بعدا نوشت: وقتی اقدام به بریدن کیکِ مزبور کردیم، کاشف به عمل اومد که همون کیک پنیر بود فقط لیبل روش اشتباهی بود.‏ قسمت نبود موس کیک انبه و تمشک بخوریم.‏ شما اگه خوردین، به ما بگین چه مزه ایه.‏