با روشی خانوم از آپریل 2008
روشی رو برای کلاس فارسیش می بردم و خیلی گرسنه اش بود. رفتيم که خوراکی بگيريم تا قبل از کلاس بخوره. مغازه شلوغ بود و طول کشيد. روشی شروع کرد به خوردن ولی دير شده بود. با هول و عجله داشت غذاش رو می خورد. زنگ زدم به معلمش. گفتم اينجوری شده و ما يکربع دير مياييم. بعد به روشی گفتم " حالا با خيال راحت بخور." گفت "مامان، راحتی خيلی خوبه. آدم بايد هميشه راحت باشه" گفتم "آره، راحتی خيلی خوبه. ولی آدم هميشه نميتونه راحت باشه. بعضی وقتها هم بايد سختی کشيد" گفت " کارِ سخت رو هم بايد با راحتی انجام داد" ه
حرفش برام جالب بود. گفتم " چه جوری؟ يک مثال بزن" گقت " مثلا اگر کار سختی رو که ميکنی، دوست داشته باشی، اونوقت راحت تر انجامش ميدی" و من در حاليکه شاخ درآورده بودم، حرفش رو تاييد کردم. در ادامه گفت " آدم هميشه بايد يک کم راحتی رو برای خودش نگه داره" ه
حرفش برام جالب بود. گفتم " چه جوری؟ يک مثال بزن" گقت " مثلا اگر کار سختی رو که ميکنی، دوست داشته باشی، اونوقت راحت تر انجامش ميدی" و من در حاليکه شاخ درآورده بودم، حرفش رو تاييد کردم. در ادامه گفت " آدم هميشه بايد يک کم راحتی رو برای خودش نگه داره" ه
واقعا این بچه ها معلمهای خوبی هستند تگه به همه حرفاشون دقیق بشیم
ReplyDeleteسلام
ReplyDeleteخیلی قشنگ بود..یعنی با یه موقعیت الان من همخونی داشت..ممنون!
بارک الله به این دختر که تا حالا به من کلی چیز یاد داده
ReplyDeleteکاملا درسته ! وقتی ادم یک کمی راحتی را حق خودش بداند و از این حق بهره ببرد می تواند بیشتر تلاش کند
ReplyDelete