دیشب نشسته بود توی بغلم و داشتیم پیش از خواب کتاب می خوندیم. قبل از این، ناخنش رو کوتاه کرده بودم و قیچی ناخن کنار دستمون بود. اونو هی بر میداشت و سعی میکرد ناخن منو بگیره که بجاش انگشتم می رفت لای قیچی. بار سوم که بهش گفتم نکن، صدام بلندتر شد. می تونم قسم بخورم که صدام کمی بلندتر شد. بلندتر هم شاید نه. فقط جدی تر. گفتم "ببین دو بار بهت گفتم نکن. دیگه دارم عصبانی میشم." میگه "باشه مامان. باشه. جیک (جیغ) نزن توی گوشم. گوشم درد گرفت. کار بدیه جیک زدن." می پرسم "چی کارِ بدیه؟" میگه "اینه جیک بزنی توی گوش کسی."
.
چند دقیقه قبلش روشی اومده بود توی اتاق تا لباسش رو عوض کنه و شاهد ماجرا بود. بعد که موشی خوابید، روشی بهم میگه "مامان بنظر من، تو یک اشکالی داری. وقتی به موشی میگی، - من دارم عصبانی میشم- قبلا عصبانی شدی. منظورم اینکه که دیر بهش هشدار میدی."
چند دقیقه قبلش روشی اومده بود توی اتاق تا لباسش رو عوض کنه و شاهد ماجرا بود. بعد که موشی خوابید، روشی بهم میگه "مامان بنظر من، تو یک اشکالی داری. وقتی به موشی میگی، - من دارم عصبانی میشم- قبلا عصبانی شدی. منظورم اینکه که دیر بهش هشدار میدی."
.
میگم خدایا اینا دیگه چه معلمهای سختگیری هستن که نصیبِ من کردی. از بیست و پنج صدم هم نمیگذرند.
میگم خدایا اینا دیگه چه معلمهای سختگیری هستن که نصیبِ من کردی. از بیست و پنج صدم هم نمیگذرند.
یعنی عاشق این نکته سنجی های روشی ام! دیگه تذکر روشی آخر معلمی بوده!
ReplyDelete*
برای من دیدن روشی در این سن یه جور اینه ی آینده است....همه اش فکر می کنم یعنی یه روزی سارا و بهار هم به این مرحله میرسند که همچین چیزی به من بگن؟ خیلی شیرینه.....
آخ که من عاشق این دو تا دوختر توام تو خیالم همیشه دخترم رو مثل روشی تصور میکنم امیدوارم این کامنتم بیاد هر چی این چند وقته اینجا نوشتم پریده
ReplyDeleteخدا به ما رحم کنه با این نسل جدید.
ReplyDeleteبرای من موشی و ورشی هنوزم هنوز اندازه ای هستند که 20 ماه پیش دیدم و مطمئنم که الان کلی بزرگتر شده اند. دلم برای دیدنشون ضعف میره. ببوسشون
واي خدا خب دير هشدار نده بهش ديگه. دخترت به من هم درس داد. منم دقيقا وقتي عصباني شدم مي گم دارم عصباني مي شم.
ReplyDelete:)
ReplyDeleteخيلي از زيبايي هاي زندگي ات مي آموزم!
من که هر بار از حرفهای فیلسوفانه روشی می نویسی هاج و واج می مونم به خدا..اوه اوه مادر شوهر تو خونه داری ها
ReplyDeleteنمی دونید چقدر دوست دارم وبلاگت رو بخونم
ReplyDeleteهمیشه حال آدم رو جا میاره
سحری تو کلمات هست!
ممنونم
راست میگن. منم همیشه وقتی میگم دارم عصبانی میشم دیگه قبلش عصبانی شدم کاملا"
ReplyDeleteسلام گشتی در پستهایت زدم لذت بردم از اداهای دست و پاگیر به ئور و عمیق.چقدر خودتان هستیدو زیباتر که همه چیز را به شیرینی درمی یابید.شاد و برفراز باشید.
ReplyDelete