ميريم اردو، کار و بازی، وه چه نيکو

ديشب که پاشدم به موشی سری زدم و بعد روشی، پتوش رو روش کشيدم و گفتم فردا شب پتو از روش کنار بره، کی روش ميکشه؟
پوف ف ف ف ف ف ف ف ف ف ! افکار مزاحم ممنوع!ا
###
موقع خداحافظی، مادر به روشی که از صبح اينقدر هيجان و اضطراب داشته که دو قلپ چايی را هم به زور خورده، ميگن "هيچ نگران نباش. فکر نکن از خونه دوری. تو تنها نيستی. خدا باهات هست و مراقبته. جز خدا به هيچ چيزی تکيه نکن. هر چي خواستی از خودش بخواه و او بهت کمک ميکنه تا همه کارهات رو به تنهايی و خوبی انجام بدی و ...ه
روشی ميگه "مادر من اينها رو نميتونم به خدا بگم. من ميگم خدايا هر چی که مادر ميگه ..."ه
بعد هم که از زير قرآن رد شده، من به مادر گفتم پشت سرش آب بريزين و بابايی ميگه "آخه من يکساعت و نيم پارو کردم، حالا ميخواهين آب بريزين؟"ه
###
دخنرک رفت به اميد خدا. وسايلش رو که جمع کرديم ديديم توی هيچکدوم از اون ساکهايی که در نظر داشتيم جا نميشه. آخر شب بدو بدو رفتيم با بابايی چمدون خريديم (خدا پدر والمارت* رو بيامرزه که تا يازده شب بازه) و تا نصفه شب هم چمدون بستيم. بيخود نبود که معلمشون گقته بود حتما دوشب قبل بايد وسايلتون رو بسته باشيد. صبح هم شش و نيم صبح که دوباره هم چيز رو چک کنيم و به موقع به سرويس برسيم. گر و گر برف مياد و اين موقع سال اردو رفتن واقعا نوبره. حالا مديرشون ميگه، خيلی خوشحال شدم که اينقدر برف اومده به بچه ها بيشتر خوش ميگذره.ه
###
تاسوعا وعاشورا هم تمام شد. حسی از هيچکدوم نداشتم. يکی دوبار بهشون فکر کردم ولی وزش افکار ديگه پاکشون کرد از ذهنم و چيزی تهش نموند. پلوی نذری هم که نخورديم. هرکی خورد نوش جانش.ه

پ ن

عنوان پست از مجموعه ماجراهای مجيد - اردو

نام فروشگاه هايِ زنجيره ای در آمريکای شماليهwal-mart *