ستاره ی موشی

با روشی و موشی مي رفتيم کلاس گيتار. ستاره ای توی آسمون بود. ه

موشی گفت: اون هواپيماست؟

گفتم: نه ستاره است. ه

گفت: ستاره چی ميگه؟

گفتم: ميگه سلام موشی و سلام روشی

گفت:چکار ميکنه؟

گفتم: بچه ها رو از اون بالا نگاه ميکنه.ه

گفت: سلام سلام ستاره. بيا بغلم بوسِت کنم.ه
روشی که تازه از فکر خودش در اومده و به گفتگوی ما پيوسته، دنبال ستاره ميگرده و من بهش نشونی ميدم. موشی اما مرتب ميگه "من پيداش کردم" برای اينکه خيالش راحت بشه که ستار مال خودشه ميگم " آره اون ستاره مال تويه. تو پيداش کردی. اسمش رو چی ميخواهی بگذاری؟" ميگه "موشی" ه
بعد ميگه "اَ یَ! بيا يک ستاره ی ديگه پيدا کنيم و اسمش رو بگذاريم روشی"ه
###
شب داريم از خونه ی يکی از دوستان برميگرديم و روشی ميگه " من خيلی خوشحالم." دليلش رو ميپرسيم. " ميگه چون فهميدم عمو، فوتوشاپ داره و ميتونم ازش بگيرم." يک دقيقه بعد موشی ميگه " من خيلی خوشحالم." ميپرسيم چرا. سعی ميکنه جمله ی روشی رو تکرار کنه. نميتونه. ميگه "برای اينکه روشی خوشحاله" اونوفته که روشی دلش غش ميره و حسابی ميبوسدش.ه
###
روی ديگر سکه هم هست که من ازش ننوشتم. اونوقتهايی که روشی ميگه "من اصلا خواهر نخواستم که نخواستم"ه
مثل ديروز صبح که روشی عجله داره حاضر بشه و در حاليکه موشی خودش حاضر و آماده است، هر جورابی رو که روشی برميداره بپوشه، از پاش ميکشه بيرون و ميگه اين مال منه.ه
يا وقتی موشی ميره تا به گيتار زدن روشی گوش بده و هی صفحه ی نت رو برميگردونه بطرف خودش و ميگه "اين بايد اينجوری باشه" و توضيح ما هم که روشی برای زدن گيتار به خوندن نت احتياج داره، فانعش نميکنه.ه