بادبادک

گذر سريع از دوشنبه به جمعه هميشه برام باور نکردنيه. به قول يکی از همکارهام، هفته فقط دو روزه: دوشنبه و جمعه. ه

.
دوشنبه ها وقتی روزم رو شروع ميکنم در اين فکرم که يک هفته ی کاری طولانی و دنيايی از فرصت در پيش رو دارم. دوشنبه ها فکر ميکنم که تا آخر هفته، کوهی از کار رو از پيش پا برداشتم.ه

.
جمعه ها وقتی روزم رو شروع ميکنم در اين فکرم که که انگار همين ديروز دوشنبه بود و از خودم ميپرسم يکهفته، کجا رفت؟ تمام اون وقت و فرصت چی شد؟ باورم نميشه که از دوشنبه تا امروز پنج روز گذشته. نميدونم چرا وقتی به زمان گذشته فکر ميکنم بی اختيار نکرده ها به ذهنم مياد، نه کارهايی که کردم. هی دنبال رشته های ناتمام ميگردم. احساس ميکنم که زمان از دستم در رفته. بادبادکی که در دست داشتم منو با خودش در جهتی که خواسته برده.ه

.
بايد بادبادک زمان رو در دست خودم بگيرم.ه

.
ميشه با موشی و روشی بادبادکی رو بدست خودم بگيرم؟ تا ميرسن خونه، هر دوشون همون بادبادک رو ميخوان. ه