روز خاکستری

دوشنبه ها با وجود اينکه سرحال و به اصطلاح فِرِش* می آم سر کار، تا شروع کنم، حداقل نصف روز طول می کشه تا مغزم و فکرم با هفته ی جدید و شروع کار تطبیق پیدا میکنه، موتورم گرم بشه و کار راه بیافته. شونه هام سبک هستند ولی کله ام گیج و ویجه تا بالاخره راهش رو پیدا میکنه.ه
حالا، وقتی کاری باید تا آخر هفته ی پیش تموم می شده و نشده و تو هرروزهفته ی روش کار کردی با امید تموم شدنش و آخر روز تست کردی و دیدی هنوز اشکال هست. وقتی سنگینی کار نیمه تموم و انتظار عده ای برای به نتیجه رسیدنش، همه ی روز و شبِ شنبه و یکشبه، روی گرده ات باشه. هرچقدر هم شنبه و یکشنبه بهت خوش گذشته باشه (که گذشته) سرحال و پرانرژی، نیستی که نیستی. یک روزی مثل امروز، کله ام گیج و ویج نیست. می دونم چکار باید بکنم ولی شونه هام سنگینه. سنگینی ای که به دستها و پشتم هم می رسه.ه

.

از آسمون هم که سيل می آد و یک روز خاکستری و پرباد و خیس (به قول موشی، هیس)در پیش داریم.ه

fresh *