در گشت و گذار صبحگاهی اینترنتی، طبق معمول سری به بی بی سی زدم. خبر فوت نیکو خردمند رو دیدم. چه چهره ی مهربانی داشت. منهم همیشه از اسم نیکو خیلی خوشم میامده. هر روز اگر نه، یک روز در میان خبر فوت یکی از اهالی فرهنگ و هنر هست. چی شده یعنی. چرا اینقدر آدمها می میرند. نسلی که برایم نماد فرهنگ و اصالت فرهنگ بودند، دارند از بین میرن. آدمهایی که اسمشون رو بلد بودم، کارهاشون رو می شناختم ودیده بودم، حس کرده بودم. نسل جدیدِ فرهنگی ایران رو درست نمی شناسم. مشغول زندگی بوده ام و دور و بدون دسترسی. احساس خوبی نیست. انگار از ریشه هایم دارم دور می شوم.ه
.
بابایی میگه نسل ما بزرگ شده، نسل قبل پیر شده اند و این طبیعیه. من میگم، ما چه زود بزرگ شدیم، اونها چه زود پیر شدند. یک نسل چه زود تمام میشه. زمانی نسل برام مفهموم عظیمی بود و واحدی بزرگ، مثل سالِ نوری. کو تا برسه؟ کو تا تموم بشه؟
.
بابایی میگه نسل ما بزرگ شده، نسل قبل پیر شده اند و این طبیعیه. من میگم، ما چه زود بزرگ شدیم، اونها چه زود پیر شدند. یک نسل چه زود تمام میشه. زمانی نسل برام مفهموم عظیمی بود و واحدی بزرگ، مثل سالِ نوری. کو تا برسه؟ کو تا تموم بشه؟
.
یاد تک تک شون بخیر و روحشون شاد.ه
من الان شنیدم! یعنی اینجا خوندم و خیلی متاثر شدم و دلم می خواد گریه کنم و درست عین شما فکر می کنم. چرا همشون دارن می میرن؟
ReplyDeleteمن که فکر می کنم این مرگ و میر اهالی هنر به خاطر پیر شدنشون نیست! مگه خسرو شکیبایی یا مشکاتیان پیر بودند؟؟؟اینها از غصه دق مرگ میشن.از این بی مهری به هنر می میرند
ReplyDelete