همای سعادت

سر میز صبحانه، صحبت کشید به پرنده های افسانه ای ایرانی و مشابه شون در داستان های غیر ایرانی مثل هری پاتر. ققنوس و سیمرغ و هما و ...روشی از همای سعادت پرسید و اینکه چه شکلیه و همای سعادت روی شونه های یکی نشسته یعنی چه. من گفتم که "همای سعادت یعنی شانس. ببین. روی شونه های بابایی رو نگاه کن، از وقتی با من آشنا شد، همای سعادت اونجا نشسته و دیگه بلند نشده." بابایی میگه "آره. مامانت راست میگه. همای سعادت خیلی ساله روی شونه های من نشسته . اشکالش اینه که، حوصله اش سر می ره، هی از روی شونه ام می پره روی کله ام، یه دونه از موهای سرم رو میکَنه و دوباره میشینه روی شونه ام. فکر کنم تا مو روی سرم باشه هم بلند نمیشه."ه
:))))

.

.
پ ن: سرفه ی روشی، درست بعد از اون شیرِ گرمی که در پست قبلی نوشته بودم، خیلی بهتر شد. خواستم بگم واقعا خاصیت درمانی داشت.ه