ارتقاء روحی در زمان ناهار

هوا خوب بود و رفتم ناهارخوری که غذام رو گرم کنم و ببرم بيرون بخورم. ديدم که اِ چند شماره از مجله ی يوگا هست. با شوق و ذوق هی بالا پايين کردم تا ببينم کدوم در مدت پانزده دقيقه ناهار خوردن بيشتر منو از نظر روحی و جسمی و معنوی بالا ميبره. بالاخره يکيش رو انتخاب کردم و ظرف غذا به بغل اومدم بيرون و روی نيمکت بيرون نشستم. هوای خوب، نه گرم و نه سرد، آفتابی با نسيمی دلپذير، بوی خوب کرفس در خورشت کرفس ناهارم و شوق در دست داشتن مجله ی يوگا، عيشم رو کامل کرده بود. همينطور ورق ميزدم و تقريبا بيشتر از تيترها و عکسها و آگهی ها هم چيزی نميخوندم. اول تبليغ يک ساعتی که وقتی کوکش کنی با موسيقی ذن بيدارت ميکنه، توجهم رو جلب کرد و گفتم برگشتم نگاه کنم ببينم چند و چونه. کمی که جلوتر رفتم، تبليغ يک برنامه ی يکهفته ای از دکتر چوپرا رو ديدم که برای آرامش ذهن و بازيابی تعادل بود. يکهفته در يکی از شهرهای امريکا. يکهفته با مراقبه و يوگا و طبيعت و هفت قانون معنوی موفقيت و ... پيش خودم فکر کردم که چه استراحتی بهتر از اين ميشه و به خودم گفتم بيام و خودم رو به اين يکهفته دعوت کنم. به بابايی و بچه ها هم فکر نکنم و خلاصه برم و با نظارت يک استاد با خودم خلوت کنم. فکر کردم که ميتونه يک نقطه ی عطف و يک شروع جديد برام باشه. پيش خودم فکر کردم که با ديپاک چوپرا مراقبه ميکنم و باهاش حرف ميزنم. حتما چيزهايی بهم ميگه که خيلی بهم کمک ميکنه. حسابی از اين فکر به هيجان اومدم و تاريخش رو هم روی موبايل نگاه کردم و ديدم از نظر زمانی هم خوبه. در عالم خيال، با بابايی در موردش حرف زدم، با رييسم در مورد مرخصی صحبت کردم و چمدونم رو هم بستم. معلق زنون برگشتم و فوری سايتش رو چک کردم. همه چی به نظر عالی ميمود و همينطور خوندم و خوندم و رفتم جلو تا رسيدم به قيمتش و چشمهام گرد شد. خيلی گرون بود. چرا از اول به اين فکر نکرده بودم که ممکنه هزينه ی زيادی داشته باشه. عددی که ديدم، خيلی بيشتر از اونی بود که تصور ميکرد و يکهو پوف، حباب خيالم ترکيد. فراموش کرده بودم که در اين دنيا، کالای روح و روان هم لوکس و گرون شده. ه
به خودم گفتم، عزيزم، بشين سرجات و کارتو بکن و وبلاگتو بنويس و بخون و بعبارتی ديگه همون ماست خودتو بخور و از همان که از خودت ميتراود و در دسترس است، استفاده کن.ه

پ ن : يادم رفت بگم که ساعت ذن هم دويست و خورده ای دلار بود.
:)