زبانِ درد

درد جديد مثل يک دوست جديد يا آدم جديده که باهاش آشنا ميشی. از چند سال پيش که يکبار دندون درد سختی گرفتم که امانم رو بريده بود و يکی دو روزی هم مجبور بودم تحملش کنم تا به دندانپزشک برسم، تصميم گرفتم با درد دندونم دوست بشم و قبولش کنم و به دندونم که اينهمه برای من گاز زده و جويده، اجازه بدم که درد هم بگيره. و خودم هم درد رو تجربه کنم. بد هم نبود. کار رو آسونتر کرد و سخت تر نکرد. ه

سر درد اما اونقدر اومده و اومده که ديگه هيچ جذابيتی برام نداره تا باهاش حرفی بزنم. تا سر و کله اش پيدا ميشه، فقط ميگم " اِ باز تو اومدی؟" و چون نه اون حرف جديدی داره و نه من، با يک مسکن گفتگوی ما خاتمه پيدا ميکنه.ه
ديشب يک دوست جديد پيدا کردم. دست درد. هيچوقت نداشتم و باورم نميشد که درد دست که نميدونم از کجا اومده، بتونه به آدم حال تهوع بده. خيلی تازه وارد بود و زبانش رو هم خوب نميفهميدم. گذاشتم که حرف بزنه و بزنه و منهم گوش کردم. الان هم هست. از گردنم تا انگشتهام.ه
ديشب به بابايی ميگفتم، اعضای بدن ما که در کنار هم به اين زيبايی کار ميکنن و وافعا نمونه ی بي نظير کار گروهی هستن، هر کدوم منحصر به فردن. هر کدوم يکجوری هستن، يک کاری ميکنن، چيزهايی رو ميفهمن و چيزهايی رو نميفهمن، زبونِ دردشون هم با هم فرق ميکنه. درد دست با درد چشم زمين تا آسمون فرق ميکنه و اصلا نميشه گفت کدوم از کدوم بدتره. همونطور که نميشه گفت کدوم عضو از اون يکی بهتره.ه

از ديروز هم که موش موشی سرش خورده به ميز و گوشه ی يک چشمش باد کرده و سياه شده و اومده بالا، توی قفسه ی سينه ام نقطه ای هست که دردناکه. ديروز وقتی توی بغلم گريه ميکرد و جيغ ميکشيد و من سعی ميکردم کيسه ی يخ رو براش بگذارم، اون نقطه از درد تير ميکشيد و هنوز هم راحت نيست. با اين درد خوب آشنا هستم و زبانش رو خوب ميفهمم. دردی آشنا، دردی شيرين. زبانِ عشق مادری که تحمل نداره خار به پای جگر گوشه اش بره.ه