همگی لطفا

آهای پدر و مادرها! لطفا یاد بگیرین که بدون اجازه وارد حریم بچه هاتون نشین. به این حریم احترام بگذارین. در بزنین. اگر درو باز کردن بفرمایین تو. اگر باز نکردن همون بیرون صبر کنین در همون محدوده ی خودتون. (اگر یک وقتی آتش سوزی داشت میشد، خوب درو بشکنین برین تو.) وقتی در مورد چیزی ازتون نظر خواستن، نظر بدین. یادتون باشه که بچه های شما هم چشم و گوش دارن. کمی هم شعور دارن. وقتی چیزی رو که واضحه، دوباره بهشون میگین، یک حرف رو هی تکرار میکنین، آیا به شعور یک آدم توهین نمیکنین؟ یک وقت حوصله ندارن حرف بزنن، حرف نزنین باهاشون. مگه عروسکند که هر وقت دوست داشتین برشون دارین و باهاشون بازی کنین. دلیل نداره همیشه پذیرای شوخی های شما باشن. همیشه پذیرای نصایح شما باشن و از کله ی صبح که چشمشون رو باز میکنن تا آخر شب که رو هم می زارن، دایم در نقش فرزندِ گل و بلبل و همه چی تموم بازی کنن. حق دارن یه وقتهایی عنق باشن. حق دارن که نخوان حرف بزنن. حق دارن گریه کنن. حق دارن دلیل گریه شون رو به شما نگن. والا به خدا هر کی گریه کنه دیوونه نیست. خودتون چند دفعه گریه کردین،عنق شدین، حوصله ی حرف زدن نداشتین؟ بچه هاتون فیلم صامت نیستن که یک ناطق احتیاج داشته باشن. شما نمیتونین از جای اونها به زندگی نگاه کنین. نگاه خودتونو بهشون تحمیل نکنین. بزارین درلحظات زندگیشون، خوب یا بدش، نفس بکشن. نفسِ عمیق. تنفسِ مصنوعی ندین بهشون. لطفا !!!‏

.
سوء تفاهم نشه ها. اول دارم به خودم میگم. گفتم که: همگی لطفا.‏